Het gaat nu iedere dag een stapje beter lijkt het. Vooral in de acceptatie en het “zijn” met de boze buien, is door jou iets aangeraakt waar ik al jaren naar zocht. Ook de oefening van je kind in gedachte op schoot heeft daaraan bijgedragen. Ik luister hem soms als ik, bij mezelf, of bij haar, verwijdering voel.
Doordat ik meer kan zijn met het gedrag, voel ik me veel kalmer en kan ik zelf ook rustiger mijn grenzen of behoeften met haar en haar zusje delen. Niet altijd natuurlijk, maar ik leer elke dag. Mijn dochter is veel dichterbij gekomen. En zet steeds weer een stapje naar me toe. Dat maakt me zielsgelukkig en dankbaar.
Op vrijdagavond mag ze bij mij in het grote bed in slaap vallen en brengt papa haar later naar haar eigen bed. Dat is onze avond. Dan lezen we samen of kletsen we of masseer ik haar. Dat vindt ze heerlijk. En ik ook! Ik voel dat die afspraak ons ook heel veel oplevert in de rest van de week. Dus ja, het gaat goed. De boze buien zijn er op dit moment zelfs nauwelijks!
We gaan binnenkort met vakantie. En ik heb er alle vertrouwen in dat we een fijne vakantie zullen hebben. Het zal af en toe botsen en knetteren, maar we gaan ook van elkaar genieten. Aandacht geven aan wat wel goed gaat en meeveren met een uitbarsting.
Bedankt Anke!