Bijna de wanhoop nabij, en in een vlaag van impulsiviteit, heb ik het eerste contact gezocht. Mijn zoontje van 15 maanden op dat moment, had de ene driftbui na de andere, zichzelf op achterover laten vallen, mama slaan, mama bijten, weigeren om in de auto te gaan (met soms wel 45 min proberen en uiteindelijk hulp moeten vragen. De weinige tijd die we hadden was een groot drama (weigeren een nieuwe pamper aan te doen, weigeren zich te laten aan kleden… gewoon beginnen huilen voor niets en alles… ) en mama die steeds probeerde rustig te blijven en zichzelf volledig op de achtergrond plaatste. Wat ik ook deed, niets leek te helpen.
Het eerste vrijblijvende gesprek was zo open en recht toe recht aan dat ik toch besloten heb om een Spiegeltraject te volgen. Na het eerste gesprek voelde ik me alsof ik terug adem kon halen, volledig begrepen, geen druk, geen oordeel. wat een verademing. Het traject was wel even tegen de muren op lopen die ik zelf had gebouwd doorheen de jaren, even zelf in die spiegel kijken, niet naar wat je ziet maar wat eronder ligt.
Dankzij Anke haar advies, kon ik loslaten, iets wat ik nooit eerder kon, ik ben er vaak naar op zoek ben gegaan maar tot dan was het mij niet gelukt. En geloof me, dat los laten kwam niet in 1-2-3, maar dankzij Anke haar advies en haar tips, had ik plots een ander kind zonder dat ik er “moeite” voordeed, het kwam gewoon, ik paste me niet aan, ik paste geen een of andere techniek toe, het was er gewoon plots uit het niets. Mama heeft losgelaten, en Xavier ook.
Dit traject heeft zo een impact gehad op mezelf en mijn zoontje, het valt heel moeilijk neer te schrijven in woorden. het is genieten van niet elke dag in strijd te gaan, geen driftbuien heel het weekend lang, … gewoon heerlijk genieten (en ja uiteraard komt er af en toe een driftbui, het is en blijft een kindje van nu 20 maanden en frustraties moeten eruit komen en daar is plaats voor, maar het overheerst niet meer). Tijdens ons voorlaatste gesprek was ik overdonderd want ik had een ander kind, zo gelukkig dat dit zo veel vruchten had afgeworpen,
Ik heb echt het gevoel dat met wat ik van Anke geleerd heb, en misschien ook mezelf geleerd heb (even hier een pluim aan mezelf geven, ik ben daar niet goed in en heel hard voor mezelf, maar ik denk echt wel dat ik die verdient heb), dat ik, zeker met de wintermaanden voor de deur, terug ga kunnen vallen op dit alles. ik ben er vrijwel zeker van dat ik in de toekomst zeker nog ga beroep op Anke haar advies, mijn zoontje gaat groter worden, mondiger en ik ga zelf ook stappen moeten zetten en die wil ik niet meer alleen doen.
