Ik ben het Spiegeltraject gaan doen om om te gaan met de boze buien van mijn kinderen en mijn eigen frustraties. Ik wilde graag meer bewustwording van mijn eigen aandeel in hun buien en bewustwording van de invloed van mijn eigen opvoeding hierop. Sinds het traject ben ik alerter op signalen. Het gaat nog niet altijd goed maar eerst overkwam het me allemaal en nu is meer helder wat ik anders kan doen en hoe de dingen ontstaan zijn. Ik zou de cursus dus zeker aanbevelen. Vooral ook omdat het een fijne methode is, om meer inzicht in (oude) patronen te krijgen.
Het oorverdovende gekrijs van mijn zoon vult de woonkamer. Ik sta erbij en kijk ernaar. Ik voel mij machteloos. En voordat ik het in de gaten heb sta ik zelf ook te schreeuwen en zet mijn kind voor straf op de gang. De moeder in mij faalt.
Dit druist zo tegen mijn gevoel in, zo’n moeder wilde ik niet zijn! Ik heb potjandrie een pedagogische achtergrond en heb al zóveel kinderen begeleid. Waarom lukt het mij dan niet om anders met dit soort gedrag bij mijn eigen kind om te gaan?!
Gelukkig was en ben ik van niet een type dat bij de pakken neer gaat zitten, dus na de zoveelste – gezamenlijke – driftbui ging ik op zoek naar een training die mij handvatten zou kunnen geven om anders met dit soort situaties om te gaan. Dat liep wel een beetje anders dan gedacht. Want wat de coach in die training mij wel deed beseffen: niet alleen mijn kind, maar ook ik had mijn aandeel in het in standhouden van dit gedrag. Een pijnlijke realiteit, en wat ben ik er nog elke dag dankbaar voor.