Op zoek naar inspiratie voor deze nieuwsbrief (die ik graag een zomers/vakantietintje wilde geven) kwam ik dit plaatje met deze quote tegen. En ik werd er meteen blij van omdat ik dacht: “ja dat klopt zo!”
Het najagen van je dromen is een heel avontuur en ik zie ook gelijk heel veel paralellen met op vakantie gaan. Zowel in positieve zin van dat het leuke spanning met zich meebrengt, nieuwe ontmoetingen en aantrekkelijke ‘vergezichten’ geeft. Maar ook dat je niet goed weet wat je te wachten staat, het tegenvalt, je onderweg tegenslag of pech kan krijgen.
De avontuurlijke vakantieganger laat zich hier niet door tegenhouden. Die kijkt vooral uit naar de nieuwe ontmoetingen en mooie herinneringen voor het leven die gemaakt gaan worden.
De risico’s voelen voor hem of haar als klein: “dat zien we dan wel.” “dat loopt wel los”.
De niet zo avontuurlijk ingestelde vakantieganger zal vanwege de risico’s en het ongewisse misschien liever in eigen land blijven: de vertrouwde supermarkt, het bekende eten en als je pech krijgt is de ANWB er zo en het ziekenhuis om de hoek, waar ze ook nog eens Nederlands spreken. Een deel van deze vakantiegangers droomt misschien wel van witte stranden en wuivende palmbomen, maar de stap om daar ook echt naar toe te gaan is toch te groot – is ook een financieel dingetje, dat snap ik, maar dat even buiten beschouwing gelaten-.
Net als met het beleven van de vakantie van je dromen, is het met het leven van het leven van je dromen ook de vraag: ga je het avontuur aan, of blijf je veilig waar je bent? Misschien wel niet je droomleven en je droombestemming, maar wel bekend en vertrouwd.
Met het delen van deze uitspraak van Oprah en de gedachtes die het bij mij oproept, wil ik je graag een uitnodiging doen. Een uitnodiging om deze zomer op een handdoekje op het strand, een stoel voor je tent, of op de loungeset in je achtertuin, je is af te vragen: hoe zit het gezinsleven, het ouderschap van mijn dromen eruit? En jaag ik deze droom nu na? Of ben ik er al? Óf ben ik daar eigenlijk helemaal niet, maar blijf ik hier zitten, omdat het bekend en vertrouwd is en ik het avontuur om op zoek te gaan niet zo goed aandurf?
Ik hoop dat je zo nadenkend over deze vragen tot een voor jou fijne conclusie komt. Echter, kan ik mij indenken dat je wel verlangt om meer je dromen voor jezelf en je gezin/moederschap na te jagen, maar dat er gelijk allemaal ‘ja maars’ en beren op de weg in je gedachten opkomen. Waarbij de belangrijkste vaak is: “dat wil ik wel, maar dat kán gewoonweg niet.”
Neem dan van mij aan: als je iets wil, dan kan het echt wel alleen misschien nu nóg niet.
En het gaat uiteraard niet vanzelf. Vraag jezelf dan af; wat heb ik nodig om dat wat ik wil voor mijn gezin en mijzelf waar te maken? Welk (eerste kleine) stapje kan ik zetten om daar te komen? En soms is dat eerste stapje het inschakelen van hulptroepen. Om er maar een andere bekende quote in te gooien: samen kom je verder.
Ik gun het je dat de mijmeringen naar aanleiding van dit blog, je op het spoor zetten en je aanzetten tot kleine stapjes in het najagen van jouw droomgezinsleven. En mocht je tot de conclusie komen dat hulp hierbij toch wel heel wenselijk is, weet dan dat dat eerste kleine stapje een mailtje of appje naar mij kan en mag zijn?. Of plan even een belafspraak in in mijn agenda.