Boos zijn.
Het is een emotie die bij het leven hoort. Net zo ‘gewoon’ als verdriet of blijdschap. In dit soort situaties doen in veel gevallen de spiegelneuronen hun werk en voel je empathie. Als je kind verdrietig is, voel je dat verdriet mee en ga je bijna automatisch je kind troosten en geruststellen. Als je kind ergens blij van wordt en heel hard lacht, lach jij ook.
Dat herken je denk ik wel.
Boosheid heeft in veel gevallen hetzelfde effect: je kind is boos en voor je eigenlijk goed en wel beseft wat er gebeurt, ben jij ook boos. Of op zijn minst geïrriteerd.
Bovendien zorgt boosheid voor een enorme toename in je energie, en die moet eruit. Schreeuwen, slaan, schoppen…… De boosheid maakt eigenlijk altijd dat je in beweging wil komen en als het waren ‘naar voren’ beweegt. Wanneer jouw kind zo’n beweging maakt én jij doet dat, dan sta je dus -figuurlijk- als 2 dolle stieren tegenover elkaar. De boosheid krijgt alle ruimte en groeit juist, in plaats van dat hij kleiner wordt.
Bij de andere emoties helpen de spiegelneuronen je om zo te reageren, dat de situatie er beter op wordt (je kind voelt zich gezien/gerustgesteld). Bij boosheid werken de spiegelneuronen eigenlijk averechts, omdat de boosheid de ruimte krijgt om te groeien en dat is niet wat je wil. Wat je boze kind op zo’n moment éigenlijk nodig heeft, is dat jij een andere beweging maakt, zodat de boosheid juist kleiner wordt.
Het vraagt dus van jou, om je primaire reactie en je eigen boosheid, ingegeven door je ‘systeem’ te parkeren, zodat jij de boosheid kan helpen ‘verkleinen’.
Hoe doe je dat?
Ga er even vanuit dat de boosheid van je kind terecht is. Met andere woorden: hij heeft een goede reden voor zijn boosheid. Als je de reden niet weet, probeer deze dan te achterhalen. Als jij vindt dat de boosheid eigenlijk niet echt terecht is, probeer dan te accepteren, dat de boosheid in de ogen van je kind wél degelijk terecht is.
Daarbij is het goed je te bedenken dat áchter de boosheid best vaak een andere emotie schuil gaat: verdriet, onzekerheid, gevoel van onvermogen….. als je dergelijke gevoelens herkent, helpt het je wellicht om de boosheid makkelijker te accepteren en begrijpen.
Kan je je voorstellen dat, doordat je op deze manier de boosheid van je kind accepteert, je zelf al minder boos bent/wordt? De acceptatie zorgt namelijk voor een andere energie en beweging: rust en stilstand.
Doordat jij rustiger bent en blijft, kan je kind ook makkelijker weer rustiger worden. Daar helpen de spiegelneuronen van je kind hem/haar dan weer bij!
Boosheid (met daar achter soms verdriet) is voor je kind een lastige emotie. En voor jou als ouder dus ook een pittige klus om je kind daar goed in te begeleiden. Om dat voor jou en je kind iets makkelijker te maken, organiseer ik 7 maart de workshopdag ‘de Boze Buien voorbij’. Niet alleen zodat de boze/verdrietige buien daarna voorbij zijn, maar vooral omdat we vérder kijken dan het boze gedrag. We onderzoeken met elkaar wat er áchter de boosheid of verdriet zit, wat er aan vooraf ging, en hoe je naast je kind kan blijven staan als hij/zij zo boos of verdrietig is. Het resultaat is dat je kind minder (vaak) boos/verdrietig is en jij beter weet hoe je kind op die momenten kan helpen.
Kijk op www.pentakeladvies.nl/kinderen-en-emoties voor meer informatie en aanmelden.