Vaak heb je, voordat je moeder werd, heel mooie en misschien ook wel ambitieuze idealen gehad, die je in het leven van alle dag vaak ook weer een beetje kwijt raakt. Dat is meestal niet erg, maar als het daardoor niet meer lukt om moeder te zijn zoals je dat eigenlijk wil en je daardoor gestrest of gefrustreerd raakt, dan kan goed kijken naar je eigen gedrag heel veel verschil maken.
Zo sprak ik in mijn praktijk een moeder met een heel gevoelige dochter. Deze peuter huilde om zo’n beetje alles en de moeder –laten we haar Lotte noemen- werd er behoorlijk gek van. Lotte vond het vooral ook belangrijk dat haar dochter niet als een aansteller te boek kwam te staan. Daar maak je immers geen vrienden mee.
Al pratend over wat er in dit soort situaties gebeurde en wat Lotte precies deed, viel mij gelijk op dat dat wat zij in dit soort situaties deed en dat wat zij tegen haar dochter zei, niet in overeenstemming waren met elkaar.
Wanneer haar dochter een ‘drama-queen-moment’ had, zei Lotte iets in de richting van: “er is niets aan de hand, het valt wel mee, je hoeft hier niet om te huilen”. Daarbij liep zij naar haar dochter toe, tilde haar op en troostte en knuffelde haar. De boodschap van haar woorden was, dat huilen niet nodig is, maar door wat zij deed ‘beloonde’ zij haar dochter in feite voor het ‘drama-gedrag’.
Want hoe heerlijk is het dat je als peuter ieder wissewasje aan kan grijpen om lekker geknuffeld te worden!
En terwijl we erover spraken gaf Lotte toe dat zij het stiekem ook best fijn vond haar dochter te knuffelen. Wel begreep Lotte door goed te kijken naar de situatie en haar eigen gedrag, op welke manier zij het gedrag van haar dochtertje in stand hield en misschien zelfs wel versterkte.
Is dat erg? Dat hangt er maar helemaal vanaf wie je het vraagt. In dit geval besloot Lotte om in het vervolg haar gedrag af te stemmen op haar woorden, omdat zij haar dochter graag wilde leren dat het niet nodig is om bij alles te huilen. Een andere moeder zou er misschien voor kiezen om haar dochter te blijven optillen en knuffelen en haar woorden aan te passen, met als achterliggende gedachte dat het belangrijk is een kind zoveel mogelijk ruimte te geven om emoties te uiten.
Er is hierbij geen goed of fout.
Je neemt jezelf en je eigen waarden mee in hoe je je kinderen benadert. De stress of frustratie ontstaat als het je niet (meer) lukt om je eigen waarden te blijven voorleven. Doordat je kind onverwacht gedrag heeft waar jij geen antwoord op hebt, of omdat er –onuitgesproken- verwachtingen van anderen zijn, waar jij niet aan kan of wil voldoen.
Preciezer kijken (zoals Lotte deed) kan je helpen hierin meer trouw te blijven aan jezelf. Alleen is goed kijken naar een situatie waar jezelf in betrokken bent, nog niet zo gemakkelijk. Met een beetje hulp kom je verder. Een hulpmiddel hierbij, kan een OpvoedParty zijn. Op 15 maart organiseer ik er daarom weer eentje: www.pentakeladvies.nl/workshop/opvoedparty. Kom jij ook?!