Ik ben het zat. De maatregelen, quarantaines, gedoe. Ik denk dat op dit moment bijna iedereen er zo over denkt. Ik hoor bijna niemand die zegt: nou prima toch, kinderen een weekje thuis terwijl ik online moet werken?
Wij hebben tot eind vorige week, twee weken met zijn alleen in quarantaine gezeten. Eerst werd ik ziek, gelukkig knapte ik snel weer wat op, maar toen bleek onze jongste positief (zonder klachten). Hoe blij waren we toen afgelopen zondag de testen van mijn man en oudste negatief bleken en we vanaf maandag allemaal weer ‘eruit’ mochten!
Dus toen maandag om 8.30u de laatst de deur achter zich dicht trok en ik het huis voor mijzelf had ( en dus ein-de-lijk rustig mijn plannen en acties voor 2022 op een rijtje kon zetten) was ik zo blij als een kind!
Helaas was dat van korte duur. Om iets voor tienen kwam een mail van school dat de hele klas opgehaald moest worden, om in preventieve thuisquarantaine te gaan. Dat bericht voelde als een soort finale mokerslag. Ik was op, klaar, leeg; Mag ik EERST even weer opladen alsjeblieft?!
Dus maandag wilde ik een dagje vrij. Een dagje vrij van alles; mijn werk, mijn gezin, de quarantaine, de maatregelen, zelfs van het druilerige weer!
Dat keer op keer een tegenvaller incasseren, nieuwe maatregelen, dan weer quarantaine, straks misschien een week eerder kerstvakantie….ik vind het zelfs van mij al heel veel gevraagd. Laat staan van mijn kind!
Hoe leg je dit uit aan hem? Hoe blijf ik zelf geduldig en rustig, terwijl ik mij helemaal niet zo voel? En hoe kan ik dat van hem verwachten, terwijl van hem ook heel veel extra flexibiliteit maar juist veel te weinig beweeglijkheid wordt verwacht?!
Herkenbaar voor veel ouders met temperamentvolle kinderen?
Soms is het gewoon even klaar. Dan lukt het niet meer om positief te blijven, om opbeurende woorden te vinden en het licht aan het einde van de tunnel te zien. En dat mag! Dit is gewoon hoe het nu voelt, en het is helemaal niet erg om daar af en toe ruimte voor te creëren. Las een baaldag in en doe lekker niks. Of ga juist naar buiten; in het bos lekker gillen en schreeuwen samen met je kind. Gooi het eruit.
Dat deden wij hier ook maandag. Lekker even mopperen op alles, we hebben ons overgegeven aan hoe het voelde. Dat luchtte op en dinsdag zijn we met frisse tegenzin gestart met thuisonderwijs. En mocht de kerstvakantie voor de kinderen een week eerder starten, dan weten wij al wat wij de eerste dag van die vakantie gaan doen?!
Vind jij het ook lastig om je temperamentvolle kind te begeleiden bij alle (heftige) emoties die de steeds veranderende wereld met zich meebrengen? Wil je je kind daarbij helpen en weten wat je daarvoor kan doen (en wat misschien beter niet?). Neem gerust eens contact met mij op voor een Opvoedboost-gesprek. Ik denk dan (gratis!) met je mee en geef je tips hiervoor: https://pentakelopvoedcoaching.nl/opvoedboost/