Mijn oudste dochter (bijna 3,5 jaar oud) kon helemaal los gaan met naar bed gaan. Of eigenlijk deed ze dat elke avond. Schreeuwen, slaan, huilen, bijna tot kotsen aan toe. Het naar bed brengen duurde ook altijd minstens 1,5 uur, maar vaak ook langer dan 2 uur. En eindigde bijna altijd in tranen, een knuffel en als ze dan eindelijk sliep, liep ik met een diepe zucht naar beneden. Om opnieuw met mijn man te bespreken wat ik toch anders kon doen.
Dankzij de inzichten van Anke heb ik geleerd dat ze juist wilde dat ik van me liet horen. Ik mocht meer voor mezelf opkomen op werk, in de relatie met mijn man, eigenlijk overal wel. Eerlijk zijn naar vriendinnen over mijn gevoel, zodat dat schreeuwen dat ik van binnen deed niet meer nodig was.
Nadat alles op zijn plek viel is het naar bed gaan weer een feestje: samen lezen, piraatje spelen, lekker knuffelen en ze gaat zelf in bed liggen om te slapen! Zelfs af en toe zonder piraatje spelen: mama, ik ga slapen. Geen urenlange heftige, negatieve invloed-sessies meer, maar korte, fijne momenten van geborgenheid waar we allebei zin in hebben. En als ze moe is en eerder wil slapen? Dan zegt ze dat gewoon! Terwijl ze voorheen zichzelf kon wakker houden tot na 21 uur, hoe moe ze ook was.
Ik had geen twijfel om met Anke samen te gaan werken hiervoor. Het kon alleen maar beter worden en een sessie waarbij zij niet aanwezig hoefde te zijn, ideaal! Wat wel spannend was; Dat ik aan mijn ‘zwakste eigenschap’ moest gaan werken: ja, zou dat wel gaan lukken? Het was ook confronterend, maar het voelde zo veilig bij Anke, dat er ruimte was voor alles, hoe pijnlijk het ook werd.
Ik zou dit absoluut aan anderen aanbevelen! Je kan er alleen maar gegroeid uitkomen. Je kind laat je zoveel zien en nu heb je de kans om te horen wat dan precies. Maak dus die afspraak voor een spiegelgesprek! Je hebt niks te verliezen en heeeeeel veel te winnen voor jezelf, je kind en het hele gezin. Dit is effectiever dan 100 psychologen bij elkaar.