Het is inmiddels bijna een half jaar geleden dat ik een traject bij Anke afsloot. Als alleenstaande moeder vond ik het niet altijd makkelijk om met mijn temperamentvolle dochter om te gaan. Zeker toen ik me er nog eens extra bewust van werd dat ik zelf óók een temperamentvol kind was. Een temperamentvolle volwassene ben. Dat kan bij tijd en wijle flink botsen met elkaar. En omdat we op elkaar aangewezen zijn, en er niet een andere volwassene in huis is die het af en toe over kan nemen, kan het knap uitdagend zijn.
Met Anke ben ik gaan kijken naar waar onze behoeften liggen, en hoe ik mijn dochtertje beter kan bereiken. Naar wat beter werkt. Wat goed werkt voor ons. Ik was heel erg bezig met hoe ik het zou moeten doen, met hoe opvoeden “hoort”, was mezelf continu aan het vergelijken met anderen. Ik heb dat aardig los kunnen laten. Als het voor ons tweetjes werkt, dan werkt het voor ons. Jammer als iemand daar andere gedachten over heeft. Ik volg meer en meer mijn gevoel en instinct. Vaar steeds beter op mijn innerlijk kompas. Tot slot hebben we ook een familieopstelling van mijn moederlijn gedaan, wat ook veel inzichten gaf. En waar ook al veel meer geheeld bleek te zijn dan ik dacht. Dat gaf ook weer rust in de relatie met mijn moeder.
Wat ik eigenlijk ook al lang wist, maar waar ik me afgelopen jaar nog bewuster van geworden ben, is dat mijn dochtertje enorm reageert op mij. Als het mij niet goed gaat, als ik gestrest ben, of moe, dan werkt dat als een rode lap op een stier en kunnen we snel in een neerwaartse spiraal terecht komen van negatief en ongewenst gedrag (van beide kanten). Conclusie: goed op mezelf blijven letten, voor mezelf blijven zorgen. Cliché, maar als het met mij goed gaat, gaat het met ons beiden goed.
Er zijn zeker nog pittige momenten geweest het afgelopen halfjaar, maar we zijn bijvoorbeeld voor het eerst op vliegvakantie geweest met zijn tweetjes en daar hebben we enorm van genoten. Er werd goed geluisterd. Het was gezellig en relaxed. Ik baalde dat ik maar één week geboekt had. Zo fijn was het! Ook deze Sinterklaasperiode gaat het wonderlijk goed. Het is zo gezellig! En ik geniet volop van mijn bijna 4-jarige dochter die zo heerlijk met Sinterklaas bezig is, zich continu als Piet of Sint verkleedt, lekker aan het spelen en zingen is, zonder pardon op Sint of Piet afstapt.
Haar rollenspellen kunnen een confronterende spiegel zijn. Ze waren de reden dat ik uiteindelijk aan de bel trok bij Anke. Want als je jouw kind tegen haar poppen of knuffels hoort schreeuwen, betekent dat niet veel goeds. Aan die rollenspellen kan ik nu gelukkig merken dat er iets veranderd is. Ze is zo lief voor haar poppen en knuffels, praat zo liefdevol tegen ze, knuffelt en kust hen zoals ik dat doe, stopt ze in bed zoals ik dat doe, geeft een fles zoals ik dat doe. Heel fijn om dat zo terug te zien in haar spel.
En ja, af en toe hoor ik ook “ik zeg het nog 1 keer!” en “en nu moet je echt luisteren!”. Het leerproces is niet gestopt bij Anke. Het blijft een flinke klus: een temperamentvol kind.
Anke is een lieve vrouw die naast je komt staan, en samen met je bepaalde (onhoudbare) situaties onder een vergrootglas legt, en uitpluist wat er aan het ongewenste gedrag ten grondslag ligt. Mijns inziens leer je het meest van de inzichten die je zelf hebt, en Anke geeft je de ruimte dat te ervaren. Ze stuurt en begeleidt op een prettige manier. Ze heeft ons weer een zetje in de goede richting gegeven. En daar ben ik haar zeer dankbaar voor.