Eén van de belangrijkste (en misschien ook wel lastigste) kenmerken van temperamentvolle kinderen is hun oneindig sterke wil.
Hoe jonger kinderen zijn hoe meer die wilskracht in de weg kan zitten. Immers kunnen jonge kinderen nog niet zoveel zelf (bepalen) en als je dat als kind dan wel graag wil, dan kan dat behoorlijk frustreren. Voor beide partijen uiteraard! Want ook als ouder kan je behoorlijk gefrustreerd raken van je dreumes die alle kanten op kruipt en ondanks jouw terecht wijzigingen toch over aan zit bijvoorbeeld.
Soms spreek ik ouders die zouden willen dat hun kind wat meegaander is, wat meer doet wat er gevraagd wordt, en bij een “nee dat mag niet”, gewoon luistert. Uiteraard snap ik dat heel goed, het maakt het leven zoveel makkelijker. Ook je omgeving kan je het gevoel geven dat het een kwestie van ‘beter opvoeden’ is: “je moet gewoon wat strenger zijn!”
“Laat hem maar huilen/boos zijn, dan leert hij het vanzelf wel.”
Ik heb de ervaring dat dit juist averechts werkt en ben er inmiddels van overtuigd, dat dit zelfs op een bepaalde manier een vergissing is.
Daar bedoel ik mee dat volgens mij de meeste ouders willen dat hun kinderen gelukkige, zelfstandige volwassenen worden die hun plek kunnen vinden in de ingewikkelde wereld waarin we nu leven. Als je kind dan nu doet wat jij wil, meegaand is en vooral luistert naar wat jij wil….hoe kan het dan leren om kritische vragen te stellen, voor zijn mening uit te komen, een pittige discussie te voeren?
“Strong-willed children become adults who can change the world als long as we van hang on for the ride and resist the temptation to tame the spirit out of them.”
Deze uitspraak kwam langs op Facebook en geeft precies aan, waarom het willen veranderen van je temperamentvolle kind, een vergissing is. Overigens wil ik daarmee niet beweren dat je al het gedrag van je kind dan maar moet accepteren. Het is vooral een uitnodiging om te accepteren dat je kind een sterke wil heeft en daar rekening mee te houden in hoe je reageert op het bijbehorende gedrag.
Je doet je kind én jezelf een groot plezier door manier te vinden waarop je het gedrag begrenst, maar je kind daarbij wel blijft voelen dat je kind mag zijn zoals hij/zij is, inclusief de eigenschappen die voor jou wat lastiger zijn om mee te dealen, zoals die sterke wil.
Wat je daar bij kan helpen is dus te bedenken dat die sterke wil je kind straks als volwassene heel veel kan brengen. En tegelijkertijd gun ik het je dat “hanging on for the ride” niet onnodig veel van je vraagt en je ook nu al met plezier en fijn contact je temperamentvolle kind kan grootbrengen.
Dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, weet ik maar al te goed. Én ik heb ook ervaren dat, als je bereidt bent om wat tijd te nemen om bewuster te kijken naar wat je kind en jij nodig hebben en hoe je dit kan toepassen, dit een wereld van verschil maakt.
In de week van 4 t/m 10 oktober is het de “Week van de Opvoeding”. Deze week heb ik een vol programma met gratis activiteiten. Doe jij mee? Kijk op www.pentakelopvoedcoaching.nl/boos-week-opvoeding/ en meldt je aan voor één van de (of alle?) activiteiten.