Ruimte geven en nemen, op/voor je plek gaan staan. Het is niet iets waar je vaak bij stil staat, en toch is het iets wat continu wat van je vraagt. Want de plek en ruimte innemen die bij je past en waar je het gevoel hebt dat het ‘klopt’ is zo eenvoudig nog niet. Ook omdat dat in verschillende situaties anders voelt, maar ook omdat het regelmatig bij jezelf en in de omstandigheden ook weer verandert.
De laatste week van augustus was ik op Lorelei en terugkijkend kan ik zeggen dat je plek innemen daar eigenlijk wel als een soort rode draad door de week liep. Zowel voor mij persoonlijk, als voor de deelnemers aan de workshops die ik daar samen met Lisa (GrootGeluk Kindercoaching) mocht geven. Doordat Lisa en ik niet eerder met elkaar samen hadden gewerkt, was het voor ons beiden zoeken naar onze plek ten opzicht van elkaar en de deelnemers.
Persoonlijk heb ik nooit veel moeite met ruimte innemen. Ik sta graag voor een groep, heb soms een duidelijke mening en verkondig die dan ook en vind het niet lastig om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Maar hier ben ik als kind ook wel ‘op afgerekend’. Regelmatig kreeg ik standjes, omdat ik volgens mijn ouders te aanwezig was, te dominant en anderen geen kans of ruimte zou geven. Van dit soort situaties werd ik dan vooral heel opstandig en soms echt boos. Ik wilde mij niet laten ‘beknotten’.
Tijdens Lorelei heb ik ook aan de andere kant mogen staan. Ervaarde ik onbewust en onbedoeld dat er voor mij geen ruimte meer over was om mijn aandeel te hebben in een gesprek, waar ik dat eigenlijk wel graag wilde. Ik had immers ‘geleerd’ dat er maar een bepaalde hoeveelheid ruimte te vergeven is. Dus als een ander veel ruimte inneemt, dan is er geen keus dan weinig ruimte innemen. Die boodschap had ik uit de opmerkingen van mijn ouders gehaald en op deze manier op deze situatie ‘geplakt’.
Door deze situatie op Lorelei en de gesprekken die Lisa en ik hier achteraf over hadden, leerde ik dat dit niet waar hoefde te zijn en dat het mijn eigen ‘demonen’ uit het verleden waren waar ik op dat moment last van had. Dus ik wilde het graag anders aanpakken. Maar ja, hoe?!
Voor de volgende workshopronde hebben Lisa en ik van plek gewisseld. Letterlijk. Niet een andere rol of taak, maar we zijn letterlijk op een andere plek in de ruimte en ten opzichte van elkaar gaan staan. En op die plek konden wij beiden de ruimte innemen die ons paste. De een niet minder dan de ander. Er bleek ruimte in overvloed en wij konden beiden ongedwongen inbrengen wat we wilden. Wat een cadeau voor zowel ons als de deelnemers die we op die manier heel veel mee konden geven van ons beider ervaring en expertise.
Gaan staan/zitten op de plek die klopt, is dus nog niet zo vanzelfsprekend, maar wel reuze effectief. Ook in jouw gezin kan simpelweg op een andere plek aan tafel tijdens het eten gaan zitten, al een wereld van verschil maken; van onrust en veel gedoe tijdens het eten, naar een rustige harmonieuze maaltijd. Maar ook andere simpele momenten: wie heeft (bijna) altijd de afstandsbediening in handen? Wie heeft de grootste slaapkamer in huis? Wie krijgt altijd het laatste koekje/chocolaatje?
In dit soort eenvoudige handelingen zit heel veel informatie over de plek die jullie als gezinsleden onderling innemen ten opzichte van elkaar. En daar waar dit allemaal op een fijne, harmonieuze manier verloopt, is er natuurlijk ook niks mis mee. Maar als er regelmatig irritatie, ruzie of boosheid ontstaat bij je kind, dan is er wel reden om hier eens wat preciezer naar te kijken om te zien welke kleine veranderingen kunnen resulteren in meer rust en liefdevol contact en minder boosheid.
Wil jij hier voor jouw gezin mee aan de slag? Kom dan op 23 september naar de introductieworkshop “liefdevol begrenzen van boosheid”. Meer info en aanmelden: https://pentakelopvoedcoaching.nl/introworkshop-boosheid/