Ik hoor regelmatig moeder in mijn praktijk iets zeggen als: “Het is belangrijk om als ouders nooit ruzie te maken waar de kinderen bij zijn.” Een stevige -en ik denk niet haalbare- overtuiging, waar ik grote vraagtekens bij zet.
Stel dat dit je ook lukt; jij en je partner blijven altijd rustig. Als er zich een situatie voordoet waarbij je je elkaar eens even stevig aan de tand zou willen voelen, parkeer je dit tot de kinderen op bed liggen.
Wat leren kinderen hiervan (of liever, wat leren ze niet)?
Ze leren niet hoe je ruzie maakt! En dan bedoel ik natuurlijk niet ruzie zoeken, maar een verschil van mening uitspreken, je kwaad maken en dit op een acceptabele manier uiten, fouten maken, spijt hebben én het weer goed maken met elkaar.
Natuurlijk zou het mooi zijn als er nooit ruzie was, en je alles harmonieus zou kunnen oplossen. Maar ruzies zijn er nu eenmaal af en toe. Juist als je dat erkent en probeert om daar zo goed mogelijk mee om te gaan, leer je zowel zelf, als je kind(eren) beter ruzie maken. En met beter bedoel ik dan natuurlijk niet nog harder schreeuwen of met dingen gooien, maar juist hoe je dan uiteindelijk tot een compromis kan komen, of er niet uitkomt maar dan het verschil van mening accepteert, sorry zegt en vergeeft, en het belangrijkste: elkaars gevoeligheden beter gaat herkennen en begrijpen en zo vanuit de ruzie met en van elkaar leert.*
Als kinderen dit allemaal niet meemaken, leren ze ook niet dat al deze zaken mogelijk zijn en ook erbij horen. Bovendien zijn kinderen heel gevoelig voor spanningen en onderhuidse signalen. Dus je kan wel de schone schijn op willen houden, maar als je in feite eigenlijk heel geïrriteerd bent, dan hebben kinderen dit wel degelijk in de gaten (op gevoelsniveau). Hier dan helder over zijn met elkaar: “Wij zijn nu even boos op elkaar, dat heeft niks met jullie te maken, dat gaan we samen ook weer oplossen”, geeft dan juist ontspanning voor kinderen.
Kinderen doen wat wij doen, niet wat wij zeggen dat ze moeten doen
Een aantal jaar geleden zaten wij als gezin in de auto. Mijn man en ik hadden een verschil van mening (geen idee meer waarover) en waren ik een fikse discussie verwikkeld met elkaar. Na een paar minuten roept onze oudste -toen een jaar of 8- vanaf de achterbank: “Geen ruzie maken!”
“Waarom niet?” vroeg ik hem oprecht verbaasd, “Jij hebt toch ook wel eens ruzie met je broertje? En maken jullie het uiteindelijk altijd weer goed met elkaar?” Hij knikte. “En je houdt toch ook nog steeds van hem, ondanks de ruzies af en toe?” Ook dat moest hij beamen. “Papa en ik houden ook nog steeds heel veel van elkaar en ook wij gaan het uiteindelijk weer goed maken, legde ik toen uit.”
Hij is inmiddels 14, vindt het nog steeds vervelend als wij ruzie maken, slaakt dan een diepe puberzucht en gaat ergens anders naar toe (meestal zijn eigen kamer) en komt na een tijdje vragen of (en soms hoe) we het hebben opgelost met elkaar.
Onderling kunnen ze ook steeds beter ruzie maken, dus compromissen sluiten, afspraken maken, water bij de wijn doen en sorry zeggen.
Misschien denk je nu: klinkt heel leuk, maar ik ben helemaal niet goed in ruzie maken. Ik blijf boos of ik geef altijd (te) snel toe, waardoor het mij helemaal niet lukt om de ruzie ook goed ‘af’ te maken. Of wij maken geen ruzie, maar de kinderen wel de hele tijd, dáár wordt ik dus knettergek van! In al dit soort situaties is er in feite ook sprake van een spiegel die voorgehouden wordt; het geruzie wat je raakt, van je partner, van je kind(eren), je eigen gedrag waar je van baalt…..
Heb je regelmatig dit soort gevoelens van frustratie en machteloosheid en wil je graag dat het allemaal wat soepeler verloopt? Zodat je niet nog drie dagen last hebt van die ruzie, of telkens het gevoel hebt dat jij aan het kortste eind trekt?
Neem gerust eens contact met mij op, ik kijk graag -gratis en geheel vrijblijvend- wat ik voor je kan betekenen. We maken dan een afspraak voor een ‘digitaal kopje thee’ en tijdens dit spiegelgesprek van maximaal een half uur denk ik met je mee wat je kan doen om hier vanaf te komen en het in jullie gezin harmonieuzer en liefdevoller te laten verlopen (ook die ruzies?!). https://pentakelopvoedcoaching.nl/spiegel-gesprek/
*Uitzondering hierop zijn discussies over zaken die te groot en complex zijn voor kinderen, zoals financiën en grote levensveranderende beslissingen. Als het even kan probeer die dan inderdaad op een ander moment te bespreken, maar als dit niet lukt (emoties laten zich niet altijd bijsturen), leg dan aan kinderen uit wat er gebeurt én dat jullie het ook weer gaan (proberen) oplossen.