Je zou kunnen zeggen dat het ouderschap één van de grootste uitdagingen in het leven is, waar je zo ongeveer het minst goed op voorbereidt bent. Alhoewel… wat betreft het voorbereidt zijn, is er de laatste decennia een hoop veranderd.
De generaties ouders die in de vorige eeuw hun kinderen opvoedden, hadden geen Google-zoekmachine tot hun beschikking, geen sociale media en als het om opvoedvragen ging, dan had je dus een stuk minder bronnen om uit te putten. Soms kon je het aan je ouders vragen, of aan een vriendin of buurvrouw die al iets oudere kinderen had. Ook hun tips en adviezen hadden zij vaak weer van andere ervaringsdeskundigen.
“Je deed gewoon wat je dacht dat goed was”.
Natuurlijk is het fijn dat we nu wat meer (wetenschappelijke) achtergrond hebben waardoor er meer bekend is wat wél of juist niet werkt als het gaat om het grootbrengen van kinderen. Maar tegelijkertijd is de bron aan tips en adviezen oneindig en soms tegenstrijdig. Wat moet je dan met al dat soort informatie?
In 2012 startte Elsbeth Teeling de ‘Club van Relaxte Moeders’ met als slogan “die andere moeders doen ook maar wat”. De behoefte om naar dat gevoel terug te gaan is er niet voor niets. Er zijn ruim 150.000 mensen (moeders) lid van de Facebookpagina. Sinds 2019 draag ik hier ook mijn steentje aan bij en schrijf ik blogs voor de club. Wil je ook de club volgen en mijn blogs daar lezen? Klik dan hier.
Het is enerzijds dus fijn om vele bronnen te kunnen raadplegen als je een opvoedkwestie hebt, anderszijds kan het ook juist iets lastigs zijn. Want als je een tip of advies krijgt, dat de ‘gouden tip’ lijkt en het lukt je niet om dat in de praktijk te brengen….of je deelt op sociale media iets over hoe jij het in je gezin doet en de halve wereld valt hierover en laat dit ook duidelijk blijken?
Dit soort situaties kunnen je dan flink onzeker maken of aan het twijfelen brengen. En dat is zonde, want eigenlijk is de waarde van al deze bronnen veel beperkter dan je denkt en zou het dus minder sturend mogen zijn in de keuzes die jij maakt voor jezelf en je kinderen.
Als we onze opvoeddilemma’s en kwesties aan de zoekmachines, sociale media of waar dan ook stellen, dan doen we dit met ‘hoofd-energie’. Daar bedoel ik mee, dat we vooral bezig zijn met denken, met onze ratio en verstand.
En dit terwijl opvoeden veelal gaat over de relatie die je met je kind(eren) vormgeeft en creëert. Een relatie die voornamelijk voortkomt uit en gevoed wordt door liefde. En liefde is geen hoofdenergie, maar ‘hart-energie’.
Je hart weet dus wat jij en je kind in jullie unieke situatie nodig hebben om de relatie en het opgroeien van je kind. Dat de boodschappen van je hart niet altijd duidelijk voor je zijn is goed te begrijpen. Hoofdboodschappen komen in de vorm van gedachten tot je, en onze gedachtenmachientjes staan meestal volop aan, dus deze boodschappen ontvangen is niet zo ingewikkeld. Vele (mogelijke) antwoorden en oplossingen komen desgevraagd langs in je hoofd.
De antwoorden en oplossingen uit je hart, lijken wat meer verstopt, omfloerst of onduidelijk.
Dit komt doordat wij gewend zijn, vooral af te stemmen op onze hoofdenergie en deze ook een hogere waarde toe te kennen. We lijken af en toe te vergeten om te luisteren naar onze harten. Luisteren naar je hart vraagt om stilte. Om kunnen zijn met even niet-weten. Het vraagt om vertrouwen op je gevoel i.p.v. je verstand. En soms dingen doen die niet logisch, maar vanuit je gevoel wel nodig zijn.
Ik zeg vaak; er zit een soort ‘oermoedertje’ in ons, die we bijna vergeten lijken te zijn, maar die ons precies kan vertellen wat wij en onze gezinnen nodig hebben. Wil jij ook (weer) leren luisteren naar je innerlijke oermoeder? Ik help je er graag bij. Neem gerust contact met mij op, zodat ik kan kijken hoe ik jou hierin kan begeleiden: [email protected].