“Als jullie zo doorgaan dan gaan we weer naar huis hoor!”
Als ik uit het keukenraam kijk, dan zie ik een vader met 2 kinderen langslopen. Het lijkt erop dat de kinderen ruzie aan het maken zijn. Deze vader is hier blijkbaar (al) helemaal klaar mee en zegt zo luid en duidelijk dat zelfs ik het binnen kan horen wat hij daarvan vindt.
Ik voel direct empathie voor deze vader én deze kinderen. Wetend dat deze reactie waarschijnlijk voort komt uit onmacht én de kinderen niet helpt om deze situatie tot een goed (beter) einde te brengen.
Wat maakt toch dat we het als ouders zo lastig vinden als onze kinderen ruzie met elkaar maken?
Je zou denken: het is niet jóuw ruzie, jij hebt er -zo lijkt het in elk geval- weinig mee te maken, want dat speelgoed of waar de ruzie ook maar over gaat, jij hebt er geen belang bij…toch?
Ruziënde kinderen kunnen je op heel veel manieren toch raken. In de eerste plaats, omdat het de harmonie verstoort. Je hoopt op een gezellige, rustige middag, uitje of gezinsmoment en dit wordt door de ruzie verpest. “Kunnen ze nou niet even een paar uurtjes…..” schiet het meteen door je gedachten. Op dat soort momenten kan het je helpen om te bedenken hoeveel tijd er tussen deze en de vorige ruzie zat. Of hoe lang zo’n ruzie meestal duurt. Je zal dan zien dat het kinderen helemaal niet lang boos blijven en ze na de ruzie ook weer snel vrolijk kunnen gaan spelen. Door daar op te focussen en niet op dat ene of enkele moment, relativeert het voor jezelf.
Dat maakt de ruzies op zichzelf natuurlijk niet leuker, maar je geeft het negatieve gevoel wat jij ervan krijgt minder ruimte. Daarnaast hoort ruzie er ook bij en hebben kinderen het nódig om ruzie te maken. Waarom dit zo is, kan je teruglezen in dit blog, wat ik eerder schreef: https://pentakelopvoedcoaching.nl/2018/11/17/ruziende-kinderen-een-cadeautje/
En toch, ook al weet je dit allemaal wel en begrijp je wel dat ruzie bij je kinderen erbij hoort en niet zoveel met jou te maken heeft, toch voélt het alsof het wél met jou te maken heeft. Alsof jij iets niet goed doet, waardoor je kinderen telkens in de clinch liggen. Elke ruzie legt de vinger dan op die zere plek. Of het raakt je zo, omdat je vanuit je gezin van herkomst (heel) nare ervaringen hebt met ruzie. De situatie nu, brengt het nare gevoel van toen weer naar boven.
In feite zijn deze ruzies tussen je kinderen daarmee een uitnodiging geworden om dat stukje in jezelf aan te kijken en te onderzoeken. Want door beter te begrijpen wat er gebeurt bij je kinderen én in jou, kun jij voor jezelf zorgen en (veel) liefdevoller reageren op zo’n moment, waardoor de ruzies écht minder lastig worden. Ik zou dit de vader die voor mijn raam langsliep zo gunnen, dat ik bijna naar buiten was gelopen om mijn kaartje te geven?.
Dat heb ik toch maar niet gedaan, maar ik gun het niet alleen deze vader, ik gun het jou ook! Ik help je dus graag om dit meer ruimte te geven. Op maandag 31 mei geef ik daarom de workshop “Liefdevol Begrenzen van Boosheid.”
En jij? Gun jij jezelf en je kind(eren) meer van die liefdevolle ouder die in jou (verborgen) zit? Deze workshop gaat je daar absoluut bij helpen. Ben je erbij?