“Ik kan toch van gedachten veranderen?!” zegt Sieger geïrriteerd. Zijn vader staat op het punt om samen met hem en Hidde – zoals eerder die dag afgesproken- pannenkoeken te bakken. Maar beide jongens hebben er nu eigenlijk niet zo’n zin meer in. Het is vijf uur geweest en na een middag buitenspelen lonken de schermen van laptop en Ipad.
Omdat pannenkoeken bakken voor twee volwassenen en twee uitgehongerde jongens best een klus is, was meehelpen voorwaarde voor het op het menu zetten van dit -voor de kinderen- feestmaal. Dus in dit geval geldt voor ons ‘afspraak is afspraak’.
Maar eigenlijk snap ik ook heel goed, dat dit in deze tijd lastig vol te houden is. Ik moest ook terugkomen op afspraken die deze winter nog gemaakt zijn. Dat Hidde niet meer naar de BSO hoefde bijvoorbeeld. Met wekenlang thuis-onderwijs en beide ouders in een vitaal beroep moest dat toch echt weer even een enkel dagje.
Natuurlijk is dit iets anders. Ik kon toen ik een half jaar geleden beloofde dat hij niet meer naar de BSO hoefde, onmogelijk bedenken dat er een Corona-virus roet in het eten van deze en vele andere afspraken zou gooien. Maar ja, daar heeft mijn 8-jarige niet echt een boodschap aan. Die is nu gewoon van gedachten veranderd. “Ik ga nu écht geen pannenkoeken bakken hoor!” valt Hidde zijn broertje bij. Enerzijds heb ik wel begrip voor hun standpunt en wil ik het erbij laten. Tegelijkertijd is voor mij afspraken nakomen wél een belangrijke waarde, dus stel ik een compromis voor: ze bakken ieder twee pannenkoeken. “Dat is zó gebeurd en dan mogen jullie daarna gelijk op de laptop en Ipad” leg ik uit. Met wat gemompel waarin ik de woorden “oneerlijk” en “stomme moeder” denk te horen, geven de jongens toe.
Terwijl Hidde de eerste lepel pannenkoekenmix in de pan giet (en daarbij een mooi spoortje maakt op het aanrecht en het gasstel, waardoor ik er spijt van heb dat ik ‘ achteraf schoonmaken’ niet mee heb genomen in de onderhandeling), realiseer ik mij
wat ontzettend veel veranderingen in het dagelijks leven onze kinderen te verstouwen krijgen in deze periode! De (spel)regels veranderen per week en van onze kinderen wordt verwacht dat ze zich telkens, liefst zonder mopperen of weerwoord, aanpassen. Meebewegen in dat wat er gevraagd wordt. Niet zo vreemd dat er kinderen zijn die een korter lontje hebben, sneller verdrietig zijn of letterlijk stress ervaren hierdoor.
Hoe is dat met jou kind? Merk je ook dat het lontje korter is. Er meer frustratie is bij je kind (en misschien ook wel bij jezelf)?
Wil je je kind hier graag bij helpen en begeleiden, zodat hij/zij beter met deze emoties om weet te gaan en het jullie beiden minder in de weg zit?
Op maandag 25 mei om 20.00u organiseer ik een online (jaja ook ik ga online) interactieve lezing “liefdevol en relaxed reageren op je boze kind”. Waarin ik uitleg hoe het in het koppie van je kind werkt en wat je kan doen om je kind te helpen omgaan met dergelijke heftige emoties.
En kan je er de 25ste niet bij zijn, maar wil je de lezing wel meemaken? Meldt je dan ook gewoon aan, want dan krijg je de link met de replay gewoon in je mailbox.
Deelname is helemaal gratis!