Huilen. Het is het eerste geluid wat we maken als we geboren worden. En dan ben je enorm blij als je dat eerste huiltje hoort, want dan is dat een goed teken. Maar direct daarna willen we eigenlijk dat kinderen het liefst zo min mogelijk huilen.
Voor baby’s is huilen het belangrijkste communicatiemiddel. Eigenlijk zeggen ze: ik voel mij niet fijn. Waar dat dan precies aan ligt, moet je als ouders proberen uit te vinden. Naarmate je je baby beter leert kennen, ga je verschillende ‘soorten’ huilgeluiden ontdekken en kan je op basis van het soort huiltje opmaken of je kind honger heeft, pijn heeft of er iets anders is.
We zijn biologisch geprogrammeerd om huilen een onaangenaam geluid te vinden wat we willen stoppen.
anuit dit oerinstinct ga je voor je baby zorgen. Op die manier zorgt de natuur ervoor dat je baby niet verhongert, terwijl jij doorslaapt.
Bij sommige kinderen blijven de tranen hoog zitten, ook als ze al kunnen praten en dus met woorden kunnen aangeven wat er mis is. Als je kind regelmatig huilt of heel snel huilt om in jouw ogen kleine dingen, roept dat vaak hetzelfde gevoel op als de babyhuiltjes; je staat vanuit je oerinstinct direct paraat om je kind te helpen en het ‘beter’ te maken.
Natuurlijk is dit een ‘gezonde’ reactie. Het is heel fijn voor je kind als je blijft troosten en helpen, ook als het om ogenschijnlijk kleine dingen huilt.
Wel is de functie van huilen naarmate kinderen ouder worden aan het veranderen. Uiteraard geeft het nog steeds aan dat er iets aan de hand is, maar in sommige gevallen kan het juist helpen om de tranen de ruimte te geven. Bijvoorbeeld:
– bij rouw /afscheid nemen
– als ontlading na overprikkeling
– bij teleurstelling
In dit soort situaties helpt het huilen namelijk om de situatie te verwerken en als het ware door de emotie heen te gaan. Het proberen zo snel mogelijk te laten stoppen van het huilen, betekent dan dat het proces van verwerking of ontlading niet goed afgemaakt kan worden.
Ook al is het misschien moeilijk om te doen; als je in dit soort situaties er gewoon voor je kind kan zijn, te troosten door te knuffelen, te luisteren en de ruimte te geven voor de tranen, help je je kind om door de emotie heen te gaan en er opgelucht en sterker uit te komen.
Door opmerkingen als ‘stop maar met huilen’, en ‘het is al goed’, zal je kind misschien eerder stoppen met huilen. Je hebt echter kans dat je kind letterlijk nog niet uitgehuild is. Dan blijft het verdriet/de pijn vaak nog lang na-ebben, of komt op een later moment alsnog eruit.
Het voelt misschien tegen-intuitief om dit te doen, omdat je vanuit je oerinstinct het huilen zo snel mogelijk wil stoppen. Je hiervan bewust te zijn, kan je al heel erg helpen om een volgende keer anders te reageren. Ik ben heel benieuwd wat het resultaat daarvan is.
Wil je -nog- meer weten over huilen en andere emoties bij je kind? 25 maart geef ik weer de introductieworkshop SOS Kinderen en Emoties. Je krijgt dan bovenstaande en nog vele ander tips, uitleg en inzichten over emoties bij je kind. Het helpt je om het gedrag van je kind beter te begrijpen en je krijgt ook tips om op een andere manier te reageren, waardoor het voor jezelf ook prettiger is.
Een van de deelnemers van de laatste workshop, stuurde mij de dag na de worskhop een berichtje:
“ik heb de tips uit je workshop vanochtend meteen toegepast en het werkte écht!”
Wil jij dat ook? Klik dan hier
Bedankt voor het delen van deze informatie over kinderen die veel huilen. Ik heb ook gemerkt dat het vaak komt door overprikkeling. Ik denk dat het belangrijk is om uit te zoeken wat het huilen triggert.
Beste Richard,
Dank voor je reactie! Het klopt inderdaad dat kinderen nooit ‘om niks’ huilen. Overprikkeling kan een oorzaak zijn maar er zijn nog tien andere oorzaken te bedenken. Als ouder is het soms lastig om dan te zien wat je kind op zo’n moment nodig heeft. Dan kan het fijn zijn als iemand met je meekijkt en denkt die wat meer afstand heeft van de situatie.