Achter de geraaktheid die je als ouder voelt, door het gedrag van je kind, ligt regelmatig een trauma vanuit je eigen kindertijd. Een onbewuste trigger die door je kind tot leven onbewust en onbedoeld geactiveerd wordt.
Zo vertelde een tijdje terug een vader in mijn praktijk, dat hij zich vooral ook heel erg schaamde voor het gedrag van zijn zoon. En hij schaamde zich eigenlijk ook weer, voor het feit dát hij zich beschaamd voelde daarover.
Het werd hem al vertellende wel duidelijk, dat gevoelens van schaamte, een duidelijke rode draad vormden.
Hij vertelde dat dit al vroeg in het leven van zijn zoon was ontstaan. Richting de medewerkster van de kinderopvang had zich een situatie voorgedaan waarbij zijn toen éénjarige zoon bij binnenkomst een meer dan volle luier had, waarvoor hij zich erg had genegeerd. Rationeel wel wetende dat een baby die op de reis van huis naar de opvang zijn luier zo vol poept dat die het niet houdt, niet iets is om je voor te schamen. Toch had hij van deze en andere situaties telkens veel last gehad en deed het de relatie met zijn zoon ook geen goed.
Het moment van ontstaan van deze gevoelens en trigger bij vader, bleek -opmakend vanuit de vertaling- ongeveer gelijk te zijn geweest, aan het moment dat hij zich als vader is gaan schamen voor het gedrag van zijn zoon. Maar als éénjarige maak je nog geen bewuste herinneringen aan, dus in dit geval kon vader zich eigenlijk niet herinneren welke gebeurtenis(sen) hiertoe hadden geleid.
Het is dus zeker mogelijk om een trauma te hebben zonder dat je je de traumatische gebeurtenis bewust kunt herinneren. Je geheugen bestaat niet alleen uit bewuste herinneringen, maar ook uit een onderbewust en somatisch (lichamelijk) geheugen. Het onderbewuste kan herinneringen opslaan die niet bewust toegankelijk zijn, maar wel invloed hebben op je gedrag en gevoelens.
Maar als je je het niet kan herinneren, hoe kan je dan de overtuiging ‘herschrijven’, zodat je het tij ten positieve kan keren?
Vaak lukt dit niet vanuit het bewustzijn/de ratio en vraagt het je om naar binnen te keren; naar je onderbewuste en in je lichamelijke geheugen. En daar hebben we niet meer voor nodig dan onze adem! Door namelijk met een specifieke ademtechniek die ‘verbonden adem’ heet, aan de slag te gaan, kan je dit soort onbewuste (maar ook bewuste) triggers en blokkades opheffen of in elk geval verzachten. Voor de vader in mijn praktijk heeft een (individuele) ademsessie uiteindelijk de mogelijkheid gegeven om de gevoelens van schaamte enorm te verminderen.
In april en mei gaf ik verbonden adem-workshops, zodat meer ouders dit kunnen ervaren, en dit waren enkele reacties:
Ik wilde even bedanken voor de fijne cirkel vanmiddag. Wat voel ik mij ontspannen en er valt echt iets van me af. Fijn dat ik dit hem morgen meemaken. En ik hoor graag wanneer er weer een nieuwe workshop plaats vind. Ik sluit graag nog een keertje aan.
Stephanie
Ik wil je nogmaals bedanken voor de workshopcirkel van gisteren. Ik weet wel zeker dat de ademsessie op een heel diep niveau iets teweeg gebracht heeft met mijn innerlijke kind en mijn kindertijd. Vannacht heb ik sinds maanden heel diep kunnen slapen (en zelfs uitgeslapen!) … ik werd met zo’n rustig gevoel wakker.. Heel heel bijzonder!
Moeder van 2
Het hoeft ook niet eens om grote trauma’s te gaan, maar ook als je bijvoorbeeld snel gespannen bent (de laatste tijd) of veel piekert, snel bezorgd of angstig…in al die gevallen, gaat een verbonden-adem-reis je enorm helpen! Maakt dit je nieuwsgierig om voor jezelf ook deze diepe ontspanning en zachte transformatie te ervaren? Weet je heel welkom om 13 juni aan te sluiten bij de laatste workshop voor de zomer (én voor de verlaagde introductieprijs). Er zijn nog 6 plekjes vrij en vol = vol!
Voor meer info en aanmelden: klik hier https://hipsy.nl/event/108775-workshopritueel-wordt-de-liefdevolle-ouder-die-jij-nodig-had