“Eerlijk duurt het langst”.
Voor mij is deze stelling heel erg ‘waar’. Het is mijn diepe overtuiging dat je met eerlijkheid vertrouwen opbouwt en dat dat een basaal fundament is voor iedere relatie. Maar zoals dat gaat met overtuigingen, word je daarin nogal eens op de proef gesteld.
“Je moet niet tegen me liegen!” zeg ik iets harder dan mijn bedoeling is. Ik voel dat ik écht geraakt ben door de oneerlijkheid van Sieger. “Als je tegen mij liegt kan ik je niet meer vertrouwen op je woord, want hoe weet ik dan wanneer je wel of niet eerlijk bent?” Ik ben niet meer te houden. Ik wil hem zo graag duidelijk maken hoe erg ik het vind en steek een hele tirade af over eerlijkheid en vertrouwen.
We zitten samen in de auto, onderweg van de BSO naar huis. Hoewel we die ochtend heel duidelijk hebben afgesproken dat hij zijn telefoon niet mee naar school mag nemen, heeft hij dat stiekem toch gedaan. En blijkbaar was hij zelf ’s ochtends nog scherp genoeg om zonder dat ik het heb gezien, de telefoon in zijn tas te stoppen. ’s Middags is hij waarschijnlijk alweer vergeten dat dit niet mocht en loopt hij doodleuk met zijn telefoon in de hand de BSO uit.
Waar hij normaalgesproken meestal boos wordt en gaat schreeuwen als ik duidelijk maak dat ik iets niet goed vind, is deze situatie anders en zijn reactie ook; Sieger begint zachtjes te huilen. Op een gekke manier lucht die ontlading mij ook op. Ik heb het idee dat Sieger merkt hoe erg ik het vind.
Zwijgend rijden we de rest van het ritje naar huis. Gelukkig hebben Sieger en ik een beetje hetzelfde temperament en als ik de auto geparkeerd heb, zijn we beiden alweer gekalmeerd. Voordat ik uit kan stappen vraagt Sieger: “Maar mam, mag ik dan geen geheimen hebben?” Ik draai me naar hem toe en kijk hem aan. Ik vind het een lastige vraag. Want naarmate kinderen ouder worden hebben ze natuurlijk recht op een stukje privacy, maar ja er zijn toch ook dingen waarvan ik vind dat hij het mij wel moet vertellen.
Verwachtingsvol kijkt hij mij vanuit de bijrijdersstoel aan. Ik probeer in begrijpelijke taal mijn gedachten onder woorden te brengen. “Natuurlijk hoef je mij niet alles te vertellen, maar sommige dingen moet je toch vertellen, ook al wil iemand anders misschien dat je het geheim houdt.”
Sieger knikt. “Dus een geheim is iets anders dan stiekem doen? Maar kan je dan een geheim hebben en toch eerlijk zijn?”
Ik leg uit dat dat inderdaad kan en dat liegen, of niet eerlijk zijn, vooral gaat over onwaarheden vertellen of iets afspreken/beloven en dan stiekem toch iets anders doen. Door zijn vragen merk ik hoe ingewikkeld deze materie inderdaad is. Dat eerlijk of oneerlijk niet altijd zo zwart-wit is en dat je als 8-jarige natuurlijk ook nog mag leren hoe dat werkt. Met vallen en opstaan.
Als we naar binnen lopen kijkt mijn man mij vragend aan: “wat deden jullie nog zo lang in de auto?” “Ooooh nou,” zeg ik met een knipoog naar Sieger, ”Dat is ons geheimpje.”