Pff.. daar gaan we weer. Je kind stort zich ter aarde, slaat met zijn vuisten op de grond en gilt de hele boel bij elkaar. Heb jij dat…
Vast wel herkenbaar voor je, denk ik zo.
Of als je kind al iets ouder is, dan herken je vast de slaande deuren, de opmerking ‘Jij begrijpt er ook helemaal niets van’ en de stampende voeten die vervolgens de trap op naar boven rennen.
Wat moet je ermee, vraag je jezelf regelmatig af.
Je ziet het lastige gedrag van je kind, het met de deuren slaan, het op de grond liggen stampen, de grote mond.
Maar wat je niet ziet, is wat er binnenin je kind allemaal gebeurt. Wat er onder de oppervlakte allemaal plaatsvindt. Misschien heeft jouw kind een rotdag gehad op school. Of mocht hij niet meedoen met zijn vriendjes. Of probeert jouw kind al de hele tijd om zelf zijn sokken aan te trekken en lukt dat steeds maar niet. Of heeft hij vannacht naar gedroomd. Of ziet hij ergens tegenop. Of… Nou, dat kan dus van alles zijn.
Je kan nu eenmaal niet ruiken wat er bij jouw kind allemaal gebeurt. Hoe hij zich voelt. Wat hij gezien of gehoord heeft of waar hij misschien wel door van slag is geraakt. Maar juist dat wat je niet weet, is hetgeen wat ervoor kan zorgen dat je kind ‘uit het niets’ zo heftig reageert. Of om het minste of geringste gaat huilen. En dat is dus wat je wel ziet en op reageert.
Het is aan jou de kunst om erachter te komen wat er ‘onder het oppervlak’ speelt.
We denken wel eens dat een kind van 0 naar 100 gaat in 10 seconden, maar dat is echt niet zo. Je kind gaat niet in een paar tellen van helemaal vrolijk naar volkomen ontploft van woede of verdriet.
Het lijkt soms misschien wel zo; maar er speelt altijd meer. Er is al spanning aanwezig bij je kind. Zijn emmertje zit misschien al halfvol of zelfs nog wel voller. Zeker in de decembermaand kan dit extra spelen.
Er is dan weinig meer nodig om te ontploffen. Je kind zat misschien ongemerkt allang op 50, dan is er inderdaad nog maar weinig voor nodig om tot 100 te gaan en in boosheid uit te barsten.
Als jij er dus achter komt wat er intern bij je kind speelt en je leert herkennen hoe hij zich voelt, kun je ook beter reageren op de situatie. Op een manier waarmee je je kind helpt, niet op een manier waarmee je het alleen maar erger maakt. Daardoor leer je de buien van je kind beter begrijpen en beter nog: je kunt ze zelfs voorkomen!
Door te leren zien wanneer je kind zijn emmer al behoorlijk vol zit en daar dan op te anticiperen. Als je kind standaard wat oververhit uit school komt en zijn emmer al behoorlijk vol zit, dan kun je erop wachten dat de bom een keer ontploft. Je kunt je kind ook helpen om zijn emmer vast een beetje te legen, door te ontspannen op een manier die je kind prettig vindt. Bijvoorbeeld door even bij te komen met een luisterboek, even te tekenen of te chillen op zijn kamer met een muziekje. Daardoor wordt zijn emmer leger en kan hij daarna weer veel meer hebben.
Wil je hier meer over weten? En wil je weten hoe jij erachter kan komen wat er bij jouw kind onder het oppervlak gebeurt? En dit soort buien voorkomen?
Schrijf je dan nu in voor de introductieworkshop ‘SOS Kinderen en Emoties’. In deze workshop ga ik je er alles over vertellen. Ik ga je laten zien wat er gebeurt als je kind boos, verdrietig of bang is en wat hij op dat moment van jou nodig heeft. Ben jij erbij?
meer info en aanmelden kan via www.pentakeladvies.nl/kinderen-en-emoties