“De meest overschatte woorden in opvoeding zijn ‘ik hou van jou’ en de meest onderschatte woorden zijn ‘ik verlaat je niet’.” Dit zei ontwikkelingspsycholoog Steven Pont tijdens een lezing waar ik nog niet zo lang geleden bij aanwezig mocht zijn.
Zijn lezing maakte diepe indruk op mij en vooral deze woorden bleven hangen. Hij legt uit hoe belangrijk het is voor kinderen om erop te kunnen vertrouwen dat hun ouders er altijd voor ze zullen zijn, ook als het leven (even) moeilijk is. “Die veiligheid en daarmee een gezonde hechtingsrelatie is het allerbelangrijkste,” stelt hij.
“Dat geeft wel wat prestatiedruk” zeg ik achteraf tegen de dame die naast mij zit.
Ze knikt vriendelijk maar deelt mijn gevoel geloof ik niet erg. Toch houdt het mij bezig. Als werkende moeder voel ik mij aangesproken, maar los daarvan denk ik: ik kan ziek worden of erger….dus ‘ik verlaat je niet’ dat kan je toch helemaal niet beloven?!
In mijn opleiding en trainingen heb ik wel het een en ander geleerd over hechting, maar dan vooral hoe dat werkt en waarom het zo belangrijk is. Ik dénk te weten hoe dat dan in de praktijk moet, maar wil mij er door de woorden van Steven toch nog meer in verdiepen. Dus ga ik op zoek naar een boek wat me verder kan helpen. “Hoe dóe je dat dan als ouder, je kind veiligheid en een gezonde hechtingsrelatie geven door het ‘niet te verlaten’?”
Ik kom uit bij het boek ‘Alles Kids’ van Joriene de Vos. ‘In verbinding met je kind vanaf het allereerste begin’ luidt de ondertitel. Ze legt kort uit wat hechting is en welke dingen je kan doen om te werken aan hechting. Het gaat om:
- Met aandacht aanwezig zijn bij je kind (dus telefoon op stil of -beter nog- helemaal weg)
- Betrokken zijn en blijven bij wat je kind allemaal meemaakt en begrip hebben voor zijn emoties (ook als hij een drama maakt omdat ie geen snoepje mag en jij denkt ‘stel je niet zo aan’)
- Structuur en duidelijkheid bieden, ook als er dingen -gaan- gebeuren die niet leuk zijn en je kind laten merken dat hij altijd met zijn zorgen en vragen bij je mag komen
Door haar uitleg en voorbeelden krijg ik begrip voor het in mijn ogen lastige gedrag van mijn kind. Ik realiseer mij tijdens het lezen dat de driftbuien en grote ‘dramascenes’ die Sieger af en toe heeft, vaker voorkomen als ik het druk heb met mijzelf. Mijn aandacht richt zich dan meer naar binnen en dat merkt hij. En op dat moment ben ik natuurlijk ook sneller geïrriteerd. Nu lukt het mij beter om zijn driftbui meer te zien als een vraag; “mama richt je aandacht een écht op mij”. En als ik dat dan doe, gaat het heel snel weer beter.
Het gaat erover dat je je kind niet afwijst om zijn gedrag. Een kind met een driftbui alleen op de gang zetten of zelf boos weglopen, werkt averechts. Wat juist wel helpt is om op dat moment bij je kind te blijven en woorden te geven aan zijn gevoelens (omdat hij dat zelf nog niet kan). Dát draagt volgens Joriene bij aan hechting. Ik begin Steven Pont steeds beter te begrijpen. ‘Je kinderen niet verlaten’ gaat dus helemaal niet letterlijk over als ouder (veel) weg zijn voor je werk of anderszins.
Wil je meer weten over hechting en wat je kan doen om bewust te werken aan die liefdevolle verbinding met je kind, maar heb je niet zo’n behoefte om een heel boek te lezen? Op 13 november geef ik een OpvoedParty met als thema: Verbindingskracht. Ik zou het leuk vinden je dan te zien!